ირანის არასრულწლოვანთა კოლონიაში სასჯელს ახალგაზრდა გოგონები იხდიან, მამის, ქმრის თუ სხვა კაცი ოჯახის წევრის მკვლელობებისათვის. კინორეჟისორ მეჰრდად ოსკუეიმ შეძლო დაკავებულ პირებთან ახლო ურთიერთობის დამყარება. იგი აკვირდებოდა ამ ადამიანების გულწრფელ საუბრებსა და ურთიერთობებს. ფილმში გმირები თანდათან ამხელენ თავიანთი საზარელი ქმედების მიზეზებს და შედეგებზეც საუბრობენ.
მეჰრდადი ზოგჯერ გოგონებს კამერასთან მარტო ტოვებს, რომლის მეშვეობითაც ისინი თავიანთ მსხვერპლებსა და თანამზრახველებს მიმართავენ. დაკავებულთა შორის სამი გოგოა, რომლებმაც მამები დედების დახმარებით მოკლეს, დედები კი განაჩენის აღსრულებას სხვაგან ელოდებიან.
ამანდა სანსისა და მიქელ გალოფრეს ფილმი „სინანულის სიმღერები“ იამაიკაში, კინგსტონის გამოსასწორებელი კოლონიის შესახებ მოგვითხრობს, სადაც პრობაციონერთა მიმართ განსხვავებული მიდგომა აქვთ. მათ რეაბილიტაციის საუკეთესო გზა მექსიკაში იპოვეს. ადმინისტრაცია თითქოს დანაშაულის გამოსყიდვის საშუალებას აძლევს და პატიმრებიც სინანულის სიმღერებს მღერიან.
ცერინგის მამა ნეპალში გიდად მუშაობს და მსოფლიოს ყველაზე მაღალი მთის, ევერესტის მწვერვალზე, ხუთჯერ არის ნამყოფი. მას მამამისი განუწყვეტლივ უყვება ისტორიებს რთულ გზასა და მწვერვალზე ასვლისას განცდილ საოცარ გრძნობებზე. ცერინგი მოუთმენლად ელის, რომ პირველი ნაბიჯი გადადგას, როგორც შერპამ, მაგრამ ამისთვის ჯერ ძალიან ახალგაზრდაა. “შენთვის ძალიან საშიშია,” - ეუბნება მამა, მაგრამ ცერინგი არ ნებდება. ის ამას დაჟინებით მოითხოვს. ბოლოსდაბოლოს, უნდა ცოცვა დაიწყოს, მაგრამ ამისთვის მამამისის გამოცდილება სჭირდება.